Güllüce / Bünyan - Tarihi, Coğrafyası ve Kültürü

Güllüce / Bünyan: Fotoğraf Seyit Burhanettin AKBAŞ

Güllüce, Kayseri’nin Bünyan ilçesine bağlı bir beldedir. Bünyan ilçe merkezine 15km uzaklıktadır. 1998 yılında belediye olmuştur. Beldeye ulaşım Talas – Çatakdere (Dikir) üzerinden veya Bünyan üzerinden veya üçüncü alternatif olarak da Süksün üzerinden sağlanabilmektedir. Üç farklı yönden de ulaşılabilir olması önem arz etmektedir.

Tarihi

Beldenin tarihi çok eskilere dayanmaktadır. Henüz ortaya çıkarılmamış birçok tarihi mezar ve in (mağara) mevcuttur.

Kültür

Kasabanın gelenek, görenek ve mutfak kültürü bağlı olduğu Kayseri ilinin özelliklerini taşımaktadır. Dünyaca ünlü Bünyan halısı da yoğun olarak kasaba ev hanımlarının uğraştığı bir iş olarak görünmektedir. Kasabada yer alan özel sektör firmaları evlere dağıtmış oldukları tezğahlarla bitmek üzere olmasından yakınılan Bünyan halısı üretimine ve kasaba halkına ekonomik destek olmaktadır.

Tarım – Hayvancılık

Kasabada kullanılabilir 3780 dekar tarım alanı vardır. Genellikle arpa, buğday ve çavdar yetiştirilmektedir. Kasabada büyükbaş ve küçükbaş hayvan yetiştiriciliği ve az da olsa arıcılık yapılmaktadır.

İlçenin 17 Km güneyinde düz bir alan üzerine kurulmuştur. Köyün ilk kuruluşu Etiler döneminde olmuştur. Köyün altı yerleşim yeri haline getirilmiş mağaralarla kaplıdır. Aynı dönemde köyün Göz denilen mevkiindeki mağaralarda da Etiler yaşamıştır. Buradaki mağaralarda, odalar haline getirilmiş koridorlarda geçiş yerlerine kapı görevi yapan yuvarlak taşlar vardır. Etilerden sonra köyün Ortaören (örtören) ve Karakışla (karaaşla) denilen mevkilerinde Romalılar (Rumlar) yaşamıştır.Ortaörende mağaranın üzerine kurulan kilisenin temel kalıntıları halen durmaktadır. Üçpınar denilen ören yerindeki mezar yönlerinden Selçuklular tarafından yerleşme olduğu tahmin ediliyor.

Selçuklular döneminde Anadolu’ya İlhanlılar hakim olunca köy uzunca bir süre boş kalmıştır. Köy bu tarihlerde Güllüce mezrası olarak geçmektedir. Mezranın köye dönüşümü 1854 yılında olmuştur. Beylikli Avşarı Obalarından olan Dulkadiroğlu sahasında bulunan İslamlı Yörüklerinden Toklu Cemaati* buraya yerleşmiştir. Mezra köy durumunu alınca Kenar-ı Irmak Nahiyesine bağlanmıştır. (*Toklu Cemaati: Aydoğmuş Kethüda Veledi Toklu Obası)

Bu yıllarda köy Büyük Bürüngüz köyünün yaylası iken 1890-1900 yılları arasında Kuruköprüden gelerek köye yerleşen Alemdaroğulları (Bayraktarlar) vasıtasıyla yerleşim yeri haline gelmiştir. Daha sonra Tuzhisar’dan Karaaliler ile Salguma Köyünden Karamahmutlar gelince zamanla nufusu çoğalarak Bünyan’ın en büyük yerleşim yerlerinden biri haline gelmiştir. Evleri düzgün taş duvarlarla yapılmış sağlam bir yapıya sahiptir.

Köyün ismini çevredeki yabani güllerden aldığı sanılmaktadır.

Toprağının ziraata elverişli olmayışı, arazinin az olması esnaflığı yaygın hale getirmiştir. Küçükbaş hayvancılığın yanında köyün iktisadi hayatında halıcılığın önemi büyüktür.

Kaynak: http://arifakagunduz.blogcu.com