Ekinciler / Zekli Ali Efendi'nin Ağıdı /BÜNYAN

Fotoğraflar: Burhanettin AKBAŞ & Neşe AKBAŞ

Bünyan'ın Ekinciler köyünün eski adı Zek'tir. Tarihi çok eskilere dayanmakla beraber şu an köyde Türkmenler / Türkler / Oğuz soyundan insanlar oturmaktadır. Küçük ve şirin bir köyümüzdür. Bizim zaman zaman uğradığımız, eşi dostu, akrabayı ziyaret ettiğimiz bir yerdir. Bu pazar da bir nişan törenindeydik Ekinciler'de... Bizde yaz demek düğün demek, nişan demek, sünnet demektir aynı zamanda. Köyü ve köy düğününü özleyen dostlarıma birkaç fotoğraf sunayım.
Bir zamanlar Zek köyünden Ali Efendi'nin ağıdını derlemiş ve kitabıma almıştım. Bu ziyaretimde Ali Efendi'nin torunlarını köyde buldum ve onların ayranlarını içip sohbet etme imkânı buldum. Bu ağıdı da bir belge olarak bu sayfalara naklediyorum:

Zekli Ali Efendi’nin Ağıdı

Zekli Ali Efendi Bünyan’ın Zek (Ekinciler) köyünden olup Bünyan’dan evliymiş. Ali Efendi, Uzunköprü (Edirne)’de askerlik yaparken öldürülmüş. Ağıdını karısı ile kız kardeşi söylemiş.

Ağ odada güllü beşik

Altaydır yanmıyor ışık

Sen gideli Ali Efendim

Kollarım sallamaz beşik

Yıldızı (1) dışa çıkartma

Ben suyunu getiririm

Ali Efendim gelecene(2)

Üç bebekle otururum

Uzunköprü’nün köprüsü

Nerde askerin toplusu

Allah Allah yardım eyle

Sekiz bacının atlısı

Ben Bünyan’a gider idim

Yolum uğradı çeşmeye

Gelirim anam gelirim

Gene yonca biçmeye

Çırpılık’tan toz yekindi

Uşağın önü söküldü

Tez gelesin Ali Efendim

Yıldız bazara çekildi

Türlü türlü gelir kağat

Bende de kalmadı takat

Şaşırmış babamın oğlu

Kolundan aldırmış saat

Bir odada dört pencere

Uyunmuyor uzun gece

Gardaşımı yudu mola

Uzunköprü’deki hoca

Şura değil bura değil

Çarık giyim de arayım

Gardaşın saçı dolaşmış

Tarak verin de tarayım

Uzunköprü’nün yolları

Şirin gardaşın dilleri

Nasıl kıydın kadir Mevlam

Soldu bahçemin gülleri

(1) Yıldız: Ali Efendi’nin atının adı imiş.

(2) Gelecene: gelinceye kadar manasındadır.

Kaynak: S.Burhanettin AKBAŞ, Bünyan ve Yöresi Halk Edebiyatı Folklor ve Etnografyası, Kayseri, 1994

Neşe AKBAŞ'ın bu ağıt için notu:

Burhanettin Bey'e bu güzel paylaşım için teşekkür ediyorum.Burada bahsedilen Ali Efendi benim teyzemin eşiydi. Teyzem rahmetli bu konuda çok hassastı ve konuşmaya çekinirdi.Ama bir gün bizde bir konuşmasında yanındakilerle konuşurken bende çocuktum ve merakla oturup anlatılanı sanki hikaye gibi dinlemiştim. Aklımda kalanları sizlerle paylaşmak istedim. Teyzem Bünyan'dan Zek Köyüne gelin gider ve üç çocuğu olur. Ve bu arada eşi Ali Efendi askere gider. Kocası askerdeyken köylük yer işleri kadınlarda yapıyorlar.Bir gün teyzem harmanda kayınvalidesi Mesude ile iş yaparken başındaki rengarenk çiçekli yazmasını rüzgar alır savurur.Teyzemin başı açık kalır bu arada oradan kayın validesi yada yanındakilerden birisi teyzeme siyah bir yapık (yazma)verir ve al şununla başını kapat der. Teyzem uçan güzel yapığının arkasından baka kalır ama başıda açık duramaz siyah yapığı gönülsüzde olsa bağlar.Bu durumun üzerinden tam bilmiyorum ama kısa bir süre geçer ve kocası Ali Efendinin ölüm haberi gelir. Teyzem sanki bu olayla eşini kaybetmeyi örtüştürür ve yas işareti olarak bu olayı anlatırdı.Şimdi hepsi rahmetli oldu bizede onların hatıralarına sahip çıkma ve üzücü de olsa kültürümüzde olan bu ağıtları ve hikayelerini paylaşmak düştü.Allah rahmet etsin.