EĞER / Rudyard Kipling

Eğer,bütün çevrendekiler akıllarını yitirip, bunun nedenini

Senden bildiklerinde, sen kendininkini koruyabilirsen;

Kimse sana güvenmezken, sen kendine güvenip,

Onların güvensizliğini de haklı bulabilirsen;

Bekleyebilir, beklemekten de yorulmazsan,

Ya da, hakkında yalan söylendiğinde, sen yalana başvurmazsan,

Ya da senden nefret edildiğinde, sen nefrete yol vermezsen,

Bunlara karşın, ne çok iyi görünmez, ne de çok akıllı laflar etmezsen;

EĞER, hayal kurabilir de hayallerini kendinin efendisi yapmazsan;

Düşünebilir de düşüncelerini amaç yapmazsan;

Yengiyle ya da yenilgiyle karşılaştığında,

Bu ikiyüzlülerin, ikisine de aynı biçimde davranabilirsen;

Söylediğin gerçeklerin, düzenbazlarca alıklara

Tuzak kurmak için çarpıtılmasına katlanabilirsen,

Ya da uğruna tüm yaşamını verdiğin şeylerin yıkıldığını

Gördüğünde, eğilip, yıpranmış araçlarla onları, yeniden onarabilirsen;

EĞER, bütün kazancını bir yığın yapıp, bunların hepsini

Bir yazı tura atışı için, kaybetmeyi göze alabilirsen,

Kaybedip, yeniden başlayabilirsen,

Kaybın için de bir tek sözcük bile söylemezsen;

Kalp, sinir ile kaslarını, onların güçlerinin sonuna geldiklerinde bile

İşe yaramaları için zorlayabiliyorsan,

Sende, onlara “Dayanın!” diyecek bir iradeden başka

Hiçbir şey kalmadığında bile sabredebiliyorsan;

EĞER, kalabalıklarla konuşup, erdemini koruyabiliyorsan,

Ya da krallarla birlikte dolaşıp, halkla temasını kaybetmiyorsan;

Ne düşmanların ne de sevgili dostların seni incitemiyorsa;

Bütün insanlar seni sayıyor, ama bunu abartmıyorlarsa;

Affetmeyen son dakikayı, atmış saniyelik

Bir menzil koşusu olarak tamamlayabilirsen;

Yeryüzü ile bütün içindekiler senindir,

Rudyard Kipling